خانه ی اول
چهارشنبه, ۴ ارديبهشت ۱۳۹۲، ۰۷:۴۰ ق.ظ
درد، اول و آخر ندارد
همیشه درد است...
هم از اول،
هم از آخــــر!
اما دردی که از آخر خوانده می شود، دردناکتر است.
دردی که از اول خوانده می شود،
هنوز امید دارد....
امید به چیزی از جنس معجزه.
اما درد آخـــر....
فقط درد دارد و درد!
درد برای امید ِ نا امید شده ای که
مجبورت کرده، تا برگردی سر خانه ی اولت!
و اینست حکایت امروزه و هر روزه ی ما آدمهـــا....
(ماهیُ ماه)
